ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μια ρεβυθιά στο Ηράκλειο - Λέιντεν - Λισσαβώνα - Αθήνα - πάλι Ηράκλειο - Γιάννενα


17/2/10

Πρόσεχε (Κική Δημουλά)

Όταν στρώνεις το τραπέζι
πριν καθίσεις
να ελέγχεις σχολαστικά
την αντικρινή σου καρέκλα


αν είναι γερή μήπως τρίζει
μήπως χαλάρωσαν οι εγκοπές
μήπως φαγώθηκαν οι αρμοί
αν υποσκάπτει το σκελετό
σκουλήκι


γιατί εκείνος που δεν κάθεται
γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο βαρύς.



Κική Δημουλά, "Πρόσεχε"
(από τη συλλογή "Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως", 2007)



Σ.Σ. Εντάξει, το "σελέμισα" από της Γωγώς...

10 σχόλια:

ολα θα πανε καλα... είπε...

σελεμιάρη μου,εσύ!...
:)
Το...πρόβλημα στο μπλογκάκιον απεκαταστάθη,όπως θα δεις.
Έκανα κι εγώ τα δέοντα...

Η κυρία Δημουλά δίνει ρέστα σε αυτό το ποίημα,ε;!
Χαίρομαι που το σελέμισες.
:)

Ανώνυμος είπε...

...υποκλίνομαι...στην ποίηση της Κ.Δημουλά.
....''''ασεβές το κανονικό'''...τρελάθηκες δύση;βγάλε αμέσως τα κόκκινα..ντροπή σου ...στην κηδεία σου πας..'''
''Σίρο Ρεδόνδο''

Β. είπε...

Το σωστό είναι "σελέμη", όχι σελεμιάρη, μάλλον.

Μάλλον θα στεναχωρήσω αμφότερους τους σχολιαστές, δηλώνοντας ότι αγνοώ σχεδόν ολοσχερώς την ποίηση της κ. Δημουλά (πλην μιας συλλογής που έπεσε στα χέρια μου κάποτε και ξεχάστηκε αυθημερόν - λέξη δε μου έμεινε).

Συγγνώμη για την άγνοια - ζω σε πεζούς καιρούς, με πεζούς τρόπους. Το συγκεκριμένο ποίημα όμως μου άρεσε, για κάποιους λόγους. Ίσως επειδή τρώω μόνος, δεν ξέρω.

Ανώνυμος είπε...

Βαραίνουμε, παιδιά! Οι άνθρωποι που έφυγαν για πάντα κι όμως είναι ακόμη εδώ, οι φόβοι μας βαραίνουν, η μοναξιά μας βαραίνει, εμείς οι ίδιοι κι όσα δεν μπορέσαμε ποτέ να καταφέρουμε.
Ευτυχώς ή δυστυχώς. Ποιος ξέρει;
Ας προσέχουμε πάντως. Μοιάζει στ' αλήθεια επικίνδυνο.
"δρούτσουλας"

Ανώνυμος είπε...

βαραίνουμε......μεγαλώνουμε.....
...απουσία;;μοναξιά;;
...και η ...ιθάκη;;η ιθάκη;;
........της ψυχής το απάγκιο...μεσοπέλαγα;;
......[για τον δρούτσουλα]
.........Σίρο Ρεδόνδο......

Idom είπε...

Καλή είναι βέβαια η Δημουλά - πώς να πεις το αντίθετο; - αλλά στο συγκεκριμένο ποίημα νομίζω έχει semicompiled αλγόριθμο Καβάφη.

Όσο για το μήνυμα, "εκείνος που δεν κάθεται" σε λίγο θα απλώσει χέρι και στην δική μας καρέκλα.

Εσείς όμως κύριε Ροβιθέ τι θέλετε να επικοινωνήσετε με το ποίημα; Ότι απάνω στο ιστιοφόρο καταμεσίς στη θάλασσα νιώθετε αφόρητα μόνος;

Idom

Ανώνυμος είπε...

ΑΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ
Θεέ μου τι δε μας περιμένει ακόμα.
Κ.ΔΗΜΟΥΛΑ

κι άλλο....
.................................
Τουλάχιστον
ν'αλλάζεις πότε-πότε το νερό στις φωτογραφίες μου
Κ.Δ.

Αφιερωμένα. Όπως τότε. Στο σταθμό του Καρύδα.Στους Ικαριώτες που εμφανίζονται δειλά στη "μυθολογία" που δεν είναι μόνο προσωπική τελικά...

ολα θα πανε καλα... είπε...

φίλε Ροβιθέ,
καλησπέρα!Ένα τεχνικό πρόβλημα στην ασύρματη σύνδεσή μου με κρατάει μακριά από το blogάρισμα αυτές τις μέρες!Ελπίζω να επανέλθουν αύριο όλα στο φυσιολογικό ρυθμό.Σου γράφω από ένα καφέ με ασύρματη σύνδεση και σε χαιρετώ!
Κι εγώ δεν είχα διαβάσει από παλιά αρχή την κυρία Δημουλά αλλά μόλις άρχισα να διαβάζω,"κόλλησα" στο λόγο της.

Καλό βράδυ.
Γ.

Β. είπε...

Να "επικοινωνήσω" τι κύριε Idom; Αμετάβατο είναι το ρήμα, δεν παίρνει αντικείμενο. Να "διαδώσω" ίσως; Χμμ... Τίποτα ιδιαίτερο, απλώς ότι διαβάζω Γωγώ εκ βάθρων, μάλλον.

semicompiled αλγόριθμο; Πληροφορικάριος είσθε;

Ανώνυμε, ο εν λόγω σταθμός (από άλλη ανάρτηση αυτό) ΔΕΝ ήταν του Καρύδα, αλλουνού ήτανε...

Σίρο Ρεδόνδο και δρούτσουλα: μου αρέσει που τα λέτε μεταξύ σας.

Γωγώ, μη χαθούμε.

Άκης είπε...

η Δημουλά αν και πολύ τρέντι (σαν το PLoS ONE για πχ) μου αρέσει (όπως και το PLoS ONE)--πάντως το εν λόγω ποίημα σώζεται από το δυνατό δίστιχο του κλεισίματος.